Ο μόνος σοβαρός λόγος να πας στο περίπτερο είναι τα απολαυστικά ρεπορτάζ προετοιμασίας! Αν εξαιρέσουμε τις καθημερινές δηλώσεις των παικτών που επαναλαμβάνονται με κόπι-πέιστ από την περσινή προετοιμασία, από εκεί και πέρα αρχίζει η δημοσιο-συγγραφική δημιουργία. Άλλωστε, πώς αλλιώς να δικαιολογήσει ο φουκαράς ο ρεπόρτερ την αποστολή του στα κορφοβούνια της Ελβετίας, της Αυστρίας και της Γερμανίας και πώς να γεμίσει τόσες σελίδες με τα πραγματικά γεγονότα; Ακόμα κι αν καθίσει να μετράει και να γράφει τα πουσάπς ένα-ένα, πάλι δεν το γεμίζει το «αποκλειστικό ένθετο -αποστολή στην Αυστρία- όλα τα νέα από την προετοιμασία». Θα βαρήσουν εκατό πουσάπς οι παίκτες, εκατό λέξεις θα γράψει και θα τού λείπουνε άλλες 4.900 για κλείσει το πεντοχίλιαρο που του παραγγέλνουνε για να βγάλει τα έξοδά του.
Τι να κάμει τότε; Έφυγε κι ο Κλέιτον, που μπορούσε να πάει ο ρεπόρτερ κοντά του την ώρα που ξαπλώνει με τις κότες και να του μετράει τα προβατάκια για να κοιμηθεί πριν φτάσει η συνηθισμένη ώρα του ύπνου του, δηλαδή τα χαράματα μετά από μπαρότσαρκα με τον Γιάννη τον Βολταδόρο. Προβατάκι-προβατάκι, κάμποσες λέξεις θα βγαίνανε, ειδικά αν τα έκοβε παϊδάκια. Από εκεί και πέρα τι να κάμει; Να γράψει πόσα πανέρια γαρδένιες θα είχε ρίξει στις πίστες ο Φιόγκο έτσι και δεν τον είχανε μαντρώσει πάνω στα βουνά; Να κλέψει το κινητό του ερωτευμένου σταρ της ομάδας και να δημοσιεύσει τα χ-εσ-εμ-ές που στέλνει στην αγαπημένη του; Να μετράει τα γούστα που βγάζει ο ...Πίου; Ακόμα κι αν τα κάνει όλα αυτά, πόσες μέρες θα καλύψει; Μία; Δύο; Βαριά τρεις; Τις άλλες τι θα γράφει; Κι αν είναι απεσταλμένος από ιστοσελίδα, κομμάτια να γίνει, βάζει μερικά βίντεο τους παίκτες να τρέχουν και τα μπαλώνει. Με την εφημερίδα τι γίνεται; Άντε, να καλύψει καθημερινά και μια-δυο σελίδες με τις δηλώσεις του «εκπρόσωπου Τύπου» της ημέρας. Σ΄ αυτήν την περίπτωση, βέβαια, οι παίκτες ξεσκονίζουν τα περσινά μπλοκάκια και ματαξαναλένε τα ίδια: «Τέτοια προετοιμασία, δεν έχω ματαξανακάνει» *.
* (φυσικά, ο ρεπόρτερ έχοντας ήδη «βγάλει τίτλο» για την οπαδική φυλλάδα, δεν θα ρωτήσει «τι δεν έχεις ματαξανακάνει;». Ούτε ο οπαδός που θα διαβάσει τη φυλλάδα θα θυμάται τον Δεκέμβρη τι έλεγε ο παίκτης κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, για να τού ζητήσει το λόγο: «Τότε έλεγες πως δεν έχεις ματαξανακάνει τέτοια προετοιμασία. Τώρα γιατί δεν τρέχεις;». Η αλήθεια είναι πως αυτή την τακτική την είχα δοκιμάσει κι εγώ κατά τη διάρκεια της ...προετοιμασίας του γάμου μου. Δοκίμαζε η μέλλουσα σύζυγος να φτιάσει σουτζουκάκια, έβγαιναν από την κατσαρόλα γιουβαρλάκια και της έλεγα «τέτοια σουτζουκάκια δεν έχω ματαξαναφάει». Ούτε τέτοια γιουβαρλάκια, ούτε και της ζήτησα ποτέ το λόγο...).
Τέλος πάντων, άντε κι έκλεισε και μια-δυο σελίδες με τα «τέτοια προετοιμασία δεν έχω ματαξανακάνει». Από εκεί και πέρα;
Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα επικά μυθιστορήματα για παίκτες που σκάνε μπάλες στην προπόνηση, γκρεμίζουν δοκάρια, ξεσκίζουν δίχτυα, «σκοτώνουν» τερματζήδες, είναι μάγοι και ταχυδακτυλουργοί, εξαφανίζουν τόπια, μασουλάνε σπαθιά και κατουράνε ζιλέτ μαχ τρίο, καταπίνουν χιλιόμετρα και αντιπάλους, βγάζουν λαγούς από τα καπέλα που δεν φοράνε, λένε «άμπρα καντάμπρα» κι εμφανίζουν και καπέλα, τρίβουν το λυχνάρι, βγάζουν το τζίνι κι αντί για ευχές τού λένε να κάτσει κάτω από τα δοκάρια και του τραβάνε σουτάκια γιατί προηγουμένως έχουν ήδη «σκοτώσει» όλους τους τερματοφύλακες...
Εννοείται πως παίκτες που είναι υπό διωγμόν, που δεν ξέρει πού να τούς χωρέσει ο προπονητής, που βρίσκονται στη μαύρη λίστα του και που μετατρέπονται στο δίτερμα από σέντερ φορ σε δεξιά μπακ, εμφανίζονται στον τίτλο της επομένης ως ...ελβετικοί σουγιάδες, μιας και η προετοιμασία γίνεται κάπου εκεί γύρω: «Παίκτης - πολυεργαλείο ο Σαπάκης, νέα μεταγραφή για την ομάδα».
Και κάπου εκεί εμφανίζεται και η Άγκαθα Κρίστι στην υπηρεσία των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων: «Ντρίμπλα - δηλητήριο έσκασε ο Ντριστιλιάρης στο δίτερμα, φαρμακώθηκε ο Κωτσομπίθας». Επειδή, όμως, ο Κωτσομπίθας είναι επίσης πολυεργαλείο και ο ρούφος του ρεπόρτερ στην ομάδα, η επόμενη παράγραφος σώζει το ίματζ του: «Ο Κωτσομπίθας, προσβεβλημένος από την ντρίμπλα του Ντριστιλιάρη, δεν άφησε να περάσει ούτε κουνούπι στο υπόλοιπο του διπλού». Εννοείται πως ο τίτλος του συγκεκριμένου ρεπορτάζ είναι «Φαρμάκι ο Ντριστιλιάρης, Αεροζόλ ο Κωτσομπίθας».
Τέτοια γουστάρω να διαβάζω, για να θυμάμαι τους παλιούς, επικούς τίτλους των αθλητικών εφημερίδων και τα καιρικά φαινόμενα. Κέρδιζε η Πανάθα 14-0 την Πίτσα Τέσσαρες Εποχές; «ΤΥΦΩΝΑΣ. 14-0, πέντε γκολ ο Μπανάσας, Κολοσσός σε ρόλο δεξιού μπακ ο Κουρόπουλος». Νίκαγε ο Θρύλος 14-0 (ίδιο σκορ, μην αδικήσω κανέναν και βρω μπελά) την Μικτή Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια; «ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ. 14-0, σίφουνας ο Καλτσάς, χαλκέντερος ο Τόγιας».
Έτσι πήγαινε η δουλειά. «ΑΣΤΡΑΠΗ» η ΑΕΚ, «ΚΕΡΑΥΝΟΣ» ο ΠΑΟΚ, «ΜΠΟΥΡΙΝΙ» ο Άρης. Ψιλόβροχο δεν έπεφτε ποτέ. Για λιακάδες ούτε λόγος. Μόνο κάτι σεισμοί καμιά φορά κι αυτοί όχι συχνά, για να μην βγουν κουνημένα τα γράμματα.
Τότε, όμως, αρκούσε μια λέξη από το δελτίο καιρού, για να τα πει όλα η εφημερίδα. Τώρα χρειάζονται πέντε χιλιάδες λέξεις κι αυτές δεν φτάνουν. Οπότε κοτσάρεις μερικές φωτογραφίες από λιακάδα και πρασινάδα της Αυστρίας, ανακαλύπτεις την «καινούργια μεταγραφή» κι ετοιμάζεσαι για το επόμενο φύλλο και το επόμενο «τέτοια προετοιμασία, δεν έχω ματαξανακάνει»...
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου