"Το μέλλον μου μακριά από τη Γιουβέντους με φοβίζει" , είπε ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο και οι "Ρετρό Ιστορίες" θυμούνται τα θαύματα του Πιντουρίκιο μέσα από σπάνιες φωτογραφίες και βίντεο υψηλής ποδοσφαιρικής ευφυίας!
Εδώ και λίγους μήνες το YouTube έχει γεμίσει με 100άδες βίντεο αφιερωμένα στον Ντελ Πιέρο. "Αλεξ σ' ευχαριστούμε", "Αφιερωμένο στον Καπιτάνο", "Ντελ Πιέρο για πάντα στη Γιούβε" είναι οι πιο ενδεικτικοί τίτλοι και απεικονίζουν τα συναισθήματα των φιλάθλων της Γιουβέντους για τον "Πιντουρίκιο" σε μια χρονική στιγμή στην οποία η ομάδα τους πάει φουλ για το 30ο πρωτάθλημα, το πρώτο μετά το σκάνδαλο " Calciopolis". Στο άκουσμας της είδησης ότι ο Ανιέλι αποφάσισε να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του Ντελ Πιέρο το καλοκαίρι, οι περισσότεροι αντέδρασαν σαν να επρόκειτο για ένα... κακόγουστο δημοσίευμα. "Αποκλείεται να τον αφήσουν να φύγει..." ήταν το κεντρικό μήνυμα των σχολίων των αναγνωστών στο Gazzetta.gr, αλλά και στα υπόλοιπα ευρωπαϊκά sites, καθώς ουδείς μπορούσε να πιστέψει ότι μετά από 19 χρόνια ο Ντελ Πιέρο θα βγάλει τη φανέλα με την οποία δοξάστηκε όσο κανείς παίκτης στην ιστορία των "Μπιανκονέρι". Κι όμως, ο ίδιος ο Ντελ Πιέρο έδωσε μια συνέντευξη στο ιταλικό "Vanity Fair", με την οποία άφησε ελάχιστα περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον του στο Τορίνο.
«Αυτά τα 20 χρόνια εδώ ήταν γεμάτα συναισθήματα. Εζησα πάρα πολλές υπέροχες στιγμές και κάποιες άλλες πιο σκληρές, ένιωσα την χαρά και την υπερηφάνεια του να σπάσω όλα τα ρεκόρ στη Γιουβέντους. Η φετινή σεζόν, όμως, ήταν η πιο δύσκολη της καριέρας μου καθώς βρέθηκα αντιμέτωπος με μια νέα πραγματικότητα. Αυτή που με ήθελε ή να μην παίζω καθόλου ή να παίζω λίγο. Κανείς δε θέλει να το ζει αυτό, αν και πάντα πίστευα και πιστεύω ότι αν παίζει κάποιος άλλος στη θέση μου, προφανώς το αξίζει.
Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα έκπληξη όταν άκουσα τα όσα είπε ο Αντρέα Ανιέλι τον περασμένο Οκτώβριο για το μέλλον μου. Ο αρχηγός, όμως, πρέπει πάντα να σκέφτεται τα καθήκοντα του και να κάνει αυτό που πρέπει γιατί η Γιουβέντους είναι πάνω από όλους και όλα. Αυτό έκανα κι εγώ. Προσπάθησα ως αρχηγός να βοηθήσω με όποιον τρόπο μπορώ και αυτό κάνω και τώρα καθώς θέλουμε το Scudetto και το Coppa Italia. Δε χρειάζεται καμία αντιπαράθεση με κανέναν και ποτέ δε θα υπάρξει τέτοιο θέμα με εμένα και τη Γιουβέντους. Πάντα ονειρευόμουν να κλείσω την καριέρα μου στη Γιούβε αλλά από τις 30 Ιουνίου θα είμαι χωρίς συμβόλαιο.
Δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον μου, δεν το σκέφτομαι αυτή τη στιγμή αν και η αλήθεια είναι ότι με φοβίζει λίγο αυτή η κατάσταση γιατί το να φύγω από τη Γιουβέντους είναι σαν να φεύγω από το σπίτι μου».
Τι είναι όμως αυτό που κάνει τον Ντελ Πιέρο τόσο ξεχωριστό και τόσο αγαπητό, ακόμα και σε φιλάθλους που όλη τους τη ζωή μισούν τη Γιουβέντους;
Η απάντηση είναι τόσο απλή όσο ο τρόπος που ο Μεγαλέξανδρος της Γιούβε παίζει με την μπάλα στα πόδια. Ήταν πάντα ο εαυτός του. Είναι ο ίδιος Ντελ Πιέρο που κοιτούσε με δέος τον Μπάτζιο στην πρώτη του προπόνηση, που άκουγε τις συμβουλές του Μπονιπέρτι και κοκκίνιζε όταν διάβαζε τους επαίνους του Ανιέλι, του ισχυρότερου Ιταλού επιχειρηματία όλων των εποχών. Είναι ο Ντελ Πιέρο, που τόσα χρόνια δεν άλλαξε ποτέ, είτε έπαιζε στα νιάτα του με τον Ραβανέλι και τον Μπάτζιο, είτε είχε δίπλα του τον Ζιντάν, τον Τακινάρντι, τον Πεσότο και τον Κόντε, είτε υποδεχόταν αυτός ως αρχηγός τον Νέντβεντ, τον Μπουφόν και τον Τυράμ, είτε μοίραζε ασίστ στον Ζλάταν και τον Τρεζεγκέ. Οι παικταράδες έρχονταν και παρέρχονταν στη Γιούβε -με εξαίρεση τον Μπουφόν- αλλά ο Ντελ Πιέρο έμενε εκεί και παρέμενε το αιώνιο σημείο αναφοράς εδώ και 20 χρόνια. Και στα καλά και στα πανηγύρια και στα σκάνδαλα και στα χωράφια της Serie B και στην αποκαθήλωση και στην επιστροφή και στην αποθέωση σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης. Η προσωπική του ζωή δεν απασχόλησε ποτέ τα περιοδικά και οι διακοπές του δεν έγιναν πρωτοσέλιδο. Δεν οργάνωνε πάρτι με μοντέλα και αστέρες της showbiz, αλλά προτιμούσε να φοράει τη στολή του Άη Βασίλη και να μοιράζει δώρα και χαμόγελα στους κατοίκους του Τορίνο.
Αυτός είναι ο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο και για όλους αυτούς τους λόγους και χιλιάδες ακόμα, πρέπει να φοράει τη φανέλα της Γιουβέντους μέχρι να αποφασίσει ο ίδιος ότι ήρθε η ώρα να βάλει το κοστουμί του και να κάτσει στα επίσημα του "Juventus Arena". Ο "Πιντουρίκιο" εξάλλου, σε σχέση με πολλούς άλλους μεγάλους ποδοσφαιριστές της γενιάς του, διακρίνεται και για μια ακόμη αρετή. Την αυτογνωσία, κάτι που φαίνεται στο πρώτο λεπτό που τον παρακολουθεί κάποιος να παίζει. Είτε στα 22 δίπλα στον Μπάτζιο, είτε στα 37, όταν πανηγυρίζει αγκαλιά με τον Κόντε!